Μπριούσοφ, Βαλέρι Γιακόβλεβιτς

(Μόσχα 1873 – 1924). Ρώσος ποιητής. Ύστερα από φιλολογικές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Μόσχας, δημοσίευσε νεότατος τα πρώτα του ποιήματα: Γιουβενάλια (1894) και τη συλλογή Ρώσοι συμβολιστές (1894), που τον επέβαλαν ως έναν από τους θεμελιωτές του ρώσικου συμβολισμού και ως κάτοχο της τέλειας τεχνικής του στίχου. Έγραψε πολλές ποιητικές συλλογές, όπως τα Chefs d’oeuvre (1895), Me meum esse (1897), Tertia vigilia (1900), Urbi et Orbi (1903), Στέφανος (1904), Όλες οι μελωδίες (1909), Το καθρέφτισμα των σκιών (1912), Τα εφτά χρώματα του ουράνιου τόξου (1915), Τελευταία όνειρα (1919), Σε τέτοιες μέρες (1920), Αποστάσεις (1922), Βιαστικοί! (1924). Έγραψε ιστορικά μυθιστορήματα και διηγήματα, καθώς και κριτικά δοκίμια, και πολλές μεταφράσεις από διάφορες ευρωπαϊκές και ανατολικές γλώσσες. Διετέλεσε διευθυντής μερικών περιοδικών, εργάστηκε για διάφορους σοβιετικούς πολιτιστικούς οργανισμούς, ίδρυσε Ανώτατο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας και το 1919 έγινε μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Άνθρωπος πολυμαθέστατος και ευρύτατης πνευματικής καλλιέργειας, ο Μ. ανέπτυξε τεράστια δράση για την ανανέωση της ποιητικής γλώσσας· ο συμβολισμός δεν ήταν γι’ αυτόν παρά μια λογοτεχνική εξάσκηση και αντιτάχτηκε σε κάθε προσπάθεια να μετατραπεί σε ιδεολογία.